Een van mijn eerste echte herinneringen met camera’s was met de wegwerpmodellen van vroeger. Hierbij was ik al blij als één foto van het rolletje gelukt was. Ik vond het magisch om foto’s te maken en dan later af te wachten wat er op de film stond, en sinds mijn twintiger jaren is er geen dag voorbij gegaan dat ik geen camera in mijn handen heb gehad. Destijds eerst met digitale camera’s, dat paste toch enigszins bij het tijdbeeld van toen. Digitaal werd gezien als het nieuwe paradepaardje van de fotografie. Ik ben me daarom steeds meer gaan verdiepen in eerst digitaal, en later analoog fotograferen. Ik kreeg een analoge camera van mijn vader, een Konica TC, en vanaf dat moment ontdekte ik dat het écht mijn passie was.
Analoge fotografie dwong mij tot het maken van betere foto’s, omdat elke mislukte foto letterlijk geld kost. Mijn analoge en digitale fotografie werd hierdoor steeds beter. Anno 2019 zie ik mezelf als een hybride fotograaf, en weet ik welke camera wanneer in te zetten, of dit nou digitaal of analoog is.
Nieuwsgierig geworden? Kijk vooral bij mijn opdrachten en schroom niet om contact op te nemen. Een eerste kennismaking of bespreking van je ideeën is altijd kosteloos.